τεχνήτιο

Χημικό στοιχείο με σύμβολο Tc· ανήκει στην έβδομη ομάδα του περιοδικού συστήματος των στοιχείων, δεύτερη υποομάδα, έχει ατομικό αριθμό 43, ατομικό βάρος 99 και δέκα επτά ισότοπα από 92 έως 105. Το τ. δεν υπάρχει στη φύση (γι’ αυτό του έδωσαν αυτή την ονομασία), έχει μεταλλικό χαρακτήρα και παρουσιάζει αναλογίες προς το ρήνιο, του οποίου είναι ισόμορφο. Το παρασκεύασαν για πρώτη φορά οι Σεγκρέ και Περιέ το 1937 με βομβαρδισμό του μολυβδαινίου με δευτερόνια· ο Μεντελέγεβ το είχε προβλέψει και το είχε εντάξει στο περιοδικό σύστημα των στοιχείων με την ονομασία εκα-μαγγάνιο. Το 1945, ο Φλαγκ και οι συνεργάτες του το απομόνωσαν με ηλεκτρόλυση και πέτυχαν τον χημικό του προσδιορισμό. Το τ. μπορεί να παρασκευαστεί αν βομβαρδιστεί το νιόβιο με σωμάτια α ή αν ακτινοβοληθεί το μολυβδαίνιο με νετρόνια. Άλλος τρόπος παρασκευής του είναι με διάσπαση β μερικών ισοτόπων του μολυβδαινίου, τα οποία παράγονται κατά τη σχάση του ουρανίου. Από τις ενώσεις του ενδιαφέρουσες είναι το οξείδιο Tc₂O₇, πτητικό και κίτρινη κρυσταλλική σκόνη, που προέρχεται από θέρμανση του στοιχείου σε υψηλές θερμοκρασίες και σε ρεύμα αέρα, το θειούχο παράγωγο, που παράγεται αν το τ. επεξεργαστεί με υδρόθειο σε υδροχλωρικό διάλυμα και το υπερτεχνητικό οξύ και τα άλατά του. Με τη φασματοσκοπική ανάλυση διαπιστώθηκε η παρουσία του τ. σε αστέρια της τάξης S.

* * *

το, Ν

(χημ.-πυρην.) μεταλλικό ραδιενεργό χημικό στοιχείο, το πρώτο χημικό στοιχείο που παρασκευάστηκε τεχνητώς και το οποίο χρησιμοποιείται σε μεταλλουργικές και κρυοχημικές εφαρμογές για την αύξηση τής αντοχής στη διάβρωση, καθώς και στην ιατρική.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. νεολατ. technetium < τεχνητός + κατάλ. -ιον].